به گزارش خبرنگار سینماپرس، تغییر در ماهیت جشنواره فیلم فجر در طول سی و دو دوره گذشته، همواره دغدغه ایست که سینماگران بسیاری در رسانه و محافل سینمایی از آن سخن میگویند و گاه این رویداد سینمایی را به یک جشن دور همی تشبیه می کنند و گاه آن را از حد و استاندارد یک جشنواره معتبر بین المللی بسیار دور می دانند.

اگرچه علیرضا رضاداد دبیر دوره سی و سوم جشنواره فیلم فجر در گفتگویی، تفاوتی بین جشن و جشنواره ندانسته و برگزاری یک جشنواره خوب را بستری برای برگزاری یک جشن با نشاط میداند اما سوال اینست که چرا این اتفاق نمی افتد؟ آیا فقط شعار دادن و نگاه به آینده بدون هیچ اقدام موثر عملی میتواند فضای فیلم فجر را به استانداردهای جهانی نزدیک کند و به تبع آن حال و هوای جشن سینمای ایران را در روزهای دهه فجر مهیا سازد؟

 طی روزهای گذشته به دلیل اهمیت بسیار زیاد جشنواره فیلم فجر و گلایه های بی شماری که طی تمامی سال های برگزاری از سوی اغلب سینماگران نسبت به نحوه برگزاری این جشنواره وجود داشت گفتگویی با برخی از سینماگران و منتقدان ایران از جمله: منوچهر اکبرلو، شفیع آقامحمدیان، جبار آذین، علی معلم، سید ضیاء الدین دری، جهانگیر الماسی، سید ضیاء هاشمی، علیرضا سربخش، حبیب کاوش، حبیب الله کاسه ساز، حمید بهمنی و رهبر قنبری داشتیم و نظرات آن ها را برای چگونگی بهتر برگزار شدن این مهمترین رویداد سینمایی کشور خواستار شدیم که ماحصل این گفتگوها برای آگاهی بیشتر مخاطبان خبرگزاری سینماپرس در ذیل منتشر شده است:

منوچهر اکبرلو منتقد سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: شکل ناقص و غیر حرفه ای جشنواره فیلم فجر متاسفانه بیش از ۳۰ دوره است که تکرار می شود و جسارتی برای تغییر این روند وجود ندارد. جشنواره فیلم فجر می بایست مانند تمامی جشنواره های مطرح دنیا اعلام کند که از چه فیلم هایی استقبال به عمل می آورد و سیاست گذاران جشنواره می بایست در این زمینه رویکرد مشخصی داشته باشند که فقط فیلم های متناسب با رویکرد جشنواره در آن حضور پیدا کنند اما جشنواره فیلم فجر هر نوع فیلمی را پذیرش می کند از فیلم های تجاری صرف گرفته تا فیلم های تجربی یا به اصطلاح هنری و برای همین است که همواره قضاوت ها مشکوک تلقی شده و همواره شائبه دخالت مدیران در آن وجود داشته است چون جنس تنوع فیلم ها امکان مقایسه عادی از داوران سلب می کند. جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳

شفیع آقامحمدیان مدیر عامل اسبق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی نیز در این خصوص گفت: مدیران سینمایی ما همواره به جای تدبیر برای چگونه بهتر برگزار شدن جشنواره فیلم فجر برای یکدیگر «چماق کشی» کرده اند که این مهم ضربات جبران ناپذیری را به اصل برگزاری جشنواره وارد ساخته است. فعالیتهای جشنواره ای و در رأس آن فیلم فجر را مورد آسیب شناسی قرار دهند و برای ادامه راه مطابق با سیاستهای کلان نظام، راهکار مفید و قابل قبولی ارائه دهند تا دیگر این جشنواره در مدیریت ها به نفع برخی اهداف سیاسی دولت ها مصادره نشود. شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۳

جبار آذین منتقد سینما نیز در این خصوص اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر هم اکنون به جای پرچمداری اهداف و آرمان های فرهنگی جامعه، پرچم نفاق فرهنگی را در دست گرفته است! دور شدن از مضامین اصلی انقلاب و مسائل جامعه و غرق شدن در بازی های سیاسی و ارتباط های سوء با تولید و اجرای این جشنواره و آثار مرتبط با آن از جمله عواملی است که موجب شده بسیاری از صاحب نظران از این جشنواره روی گردان شوند. شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۳

علی معلم نیز در این باره گفت: جشنواره فیلم فجر برای بهبود کیفی خود نیاز به یک بازتعریف جدی و اساسی دارد و باید شکل جدیدی برای برگزاری این جشنواره در ایام جشن های انقلاب در نظر گرفته شود. مدیران سینمایی باید دست از محافظه کاری شان برداشته و برای تغییر هزینه کنند. جشنواره فیلم فجر همواره سعی کرده که همه چیز باشد! بخشی از آن تقلیدی از اسکار و بخش دیگری از آن تقلید از کن و برلین و بخش هایی از آن هم طبق تفکرات مدیران سینمایی بوده است. یکشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۳

سید ضیاء الدین دری کارگردان باسابقه سینمای ایران نیز در این خصوص اظهار داشت: یکی از معضلات مهم جشنواره فیلم فجر این است که فیلم ها را در جشنواره فیلم فجر رونمایی می کند این در حالی است که بایستی حداقل یک سال جشنواره فیلم فجر متوقف شود و چرخه اکران فیلم ها به نمایش درآیند و مردم به تماشای فیلم ها بروند و سپس جشنواره مانند یک آکادمی عمل کرده و از میان فیلم های اکران شده در طول یک سال گذشته بهترین ها را انتخاب نماید. سه‌شنبه ۲۳ دی ۱۳۹۳

جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما نیز در این باره تاکید کرد: سینما در کشور ما الآن محل سرگرمی شده است و مدیران هیچ فکری برای ساختار حوزه فرهنگ و هنر ندارند. مدیران و متولیان سینمای ایران نمی دانند که از هنر و به ویژه سینما چگونه می توانند برای رشد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی استفاده نمایند و هنوز به این نتیجه نرسیده اند که سینما می تواند به مثابه یک ابزار و زبان در خدمت اندیشه های ناب باشد و از این رو است که ما در کشورمان دست به ساماندهی فکری جوانان و نیروهای انقلابی برای آینده نزده ایم و این ها باعث رو به اضمحلال رفتن جشنواره فیلم فجر به عنوان مهمترین جشنواره سینمایی کشور شده است. یکشنبه ۲۸ دی ۱۳۹۳

سید ضیاء هاشمی رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران نیز خاطرنشان کرد: بنیان گذاران جشنواره فیلم فجر از ابتدا برنامه ریزی بلند مدتی برای اعتلای این جشنواره نداشته اند، این امر مهم به همراه مدیریت های متغیر در تمامی این سال ها باعث افت جشنواره فیلم فجر و تبدیل آن تنها به یک جشن و گردهمایی سینمایی شده است. دوشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۳

علیرضا سربخش نیز در این خصوص اظهار داشت: برای اینکه جشنواره فیلم فجر و اصولاً سینما بتواند نیازهای واقعی مردم را برآورده سازد می بایست سیاست گذاری صحیحی توسط مدیران کلان فرهنگی کشور برای آن صورت گیرد تا بعد از آن، فیلم ها بر اساس آن سیاست گذاری های کلان تولید شوند. از طرف دیگر این مسئله را نباید از یاد برد که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران احتیاج به فیلم هایی دارد تا بتوانند انتظارات و نیازهای نظام را برآورده سازند. سه‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۳

حبیب کاوش نیز در این رابطه تاکید کرد: . جشنواره فیلم فجر به دلیل الگوبرداری از جشنواره های اروپایی به ویژه جشنواره فیلم کن هیچگاه نتوانسته به اهداف والای ملی و ارزشی دست پیدا کند و تنها راه حل برون رفت از این معضل مهم این است که ما قبله مان را از جشنواره های غربی به سمت اهداف ارزشمند خود بازگردانیم. جمعه ۳ بهمن ۱۳۹۳

حبیب الله کاسه ساز تهیه کننده سینمای ایران گفت: مدیران و سیاست گذاران سینما می بایستی جشنواره فیلم فجر را به سمتی هدایت نمایند که دغدغه ها و اهداف اصلی نظام که دستیابی به یک سینمای ملی و انقلابی است در آن لحاظ شود. شنبه ۴ بهمن ۱۳۹۳

حمید بهمنی کارگردان سینمای ایران گفت: جشنواره فیلم فجر برخلاف سال های ابتدایی برگزاری اش از اهداف و رویکردهای ارزشی خود دور افتاده و به محفلی برای سیاه نمایی برخی از فیلمسازان بدل شده که باید برای برون رفت از این معضل مهم این جشنواره چند سال برگزار نشده و سپس آن را با رویکردی انقلابی برگزار کنیم. در سال های ابتدایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نگاهی که به سینمای ایران حاکم شده بود نگاهی ارزشی بود که متاسفانه آرام آرام با حضور جریان تفکرات طاغوتی که پیش از انقلاب بر سینمای ایران حاکم بودند ورق برگشت و آن ها توانستند تاثیرات منفی خود را به سینمای ایران غالب کنند و این امر باعث شد ما از آنچه نگاه حضرت امام (ره) به سینما بود فاصله بگیریم و به سمت سینمای غربی  گرایش پیدا کنیم. سه‌شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۳

رهبر قنبری نیز در این خصوص گفت: متاسفانه سیاست گذاران کلان فرهنگی ما همواره از تغییرات ترس و هراس دارند و به همین دلیل ما مرتباً در حال درجا زدن هستیم. این در حالی است که مقوله فرهنگ و هنر و به ویژه سینما مرتباً در حال پیشرفت و تکامل است و سیاست گذاران فرهنگ و سینمای کشور می بایست با تغییرات مثبت تاثیری در رشد و شکوفایی سینمای ایران و به ویژه جشنواره فیلم فجر داشته باشند. جشنواره فیلم فجر باید به یک آکادمی سینمایی تبدیل شود تا ما بتوانیم در جهان سینمای خود را به منصه ظهور بگذاریم. چهارشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۳